poniedziałek, 14 września 2015

28 sierpnia 2015

Praca nocą bywa różna. Czasem zabawna, czasem nieprzyjemna a czasem.. No właśnie, czasem niespodziewanie inna.
Pod szpitalem wsiadła młoda dziewczyna.
- Na C. proszę. Tam są takie akademiki prawda?
- Tak, są - Uniwersytetu Medycznego. To pani na praktykach?
- Nie. Nawet nie wie pan jak mi ciężko. Dzisiaj przyjechałam z mężem do szpitala tutaj. Jeszcze tydzień temu był zdrowy, nic mu nie dolegało, co pół roku się badał a tu nagle..
- To co się stało?
- Wie pan co, ja nawet nie wiem jak się to nazywa, byliśmy w szpitalu w Przemyślu najpierw a stamtąd po dwóch dniach przewieźli męża tutaj. Lekarze powiedzieli, że to jakiś rzadki przypadek i jeszcze chyba w Polsce jeszcze nie było takiego. To tak jakby jego organizm sam siebie atakował. Gdyby nie to że trafiliśmy tutaj to chyba już by nie żył.
- Choroba autoimmunologiczna. A już przynajmniej zaczęli leczenie?
- Podobno są tylko dwa leki na tą chorobę i właśnie sprowadzają je z zagranicy, bo tu nie mają nawet na stanie. Byle zdążyli.A ja tu przyjechałam w jednej sukience tylko, ale przetrwam, ja dużo nie potrzebuję
- Zdążą, Ja wiem, że to banalne, ale przecież nie można się zamartwiać na zapas, pewnie wszystko skończy się szczęśliwie. Jesteśmy na miejscu!
- Dziękuję że mogłam się wygadać trochę, bo ja tu nikogo nie znam. Wie pan i mam taką prośbę jeszcze - jeśli pan się modli, to niech pan się pomodli za nas. Bardzo proszę. Bo nie wiem już sama co zrobić.
- Dobrze. Tak zrobię, A pani niech odpocznie chociaż trochę i spróbuje zasnąć o ile to możliwe.
- Dobranoc.
I zniknęła w mroku. Nie wiem jak się to skończyło. Mam tylko nadzieję, że jej mąż wyzdrowiał i cała ta sytuacja jest tylko koszmarnym wspomnieniem.

6 komentarzy:

  1. Nie zawsze jest wesoło . Pesymizem powiało...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tak to w życiu bywa. Nie zawsze jest wesoło i optymistycznie. Co nie znaczy że nie jest pięknie :)

      Usuń
    2. Ten komentarz został usunięty przez autora.

      Usuń
  2. Nie zawsze jest wesoło . Pesymizem powiało...

    OdpowiedzUsuń
  3. Ten komentarz został usunięty przez autora.

    OdpowiedzUsuń
  4. Także mialem przyjemność poznać i jechać z ta Panią której mąż jest chory. Dobre 2 tyg temu bodajże. Po długiej rozmowie w korkach zrobiło mi się jej strasznie żal. Juz wtedy była wrakiem człowieka pod względem psychicznym....

    OdpowiedzUsuń